ΣΙΜΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ

Ο Σίμος Καμπουρίδης, αποτελεί ένα άνθρωπο ορόσημο τόσο  για το χώρο του yachting όσο και για το χώρο της ιστιοπλοΐας. Η διαδρομή του δείχνει ότι όταν θέλεις να πετύχεις κάτι τότε χρειάζεται σκληρή δουλεια, μάτια ανοιχτά και υπομονή. Επιλέξαμε τη κατηγορία απόψεις να την ανοίξουμε με ένα άνθρωπο που ξέρει πως να φέρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί. Ο Σίμος γεννήθηκε στις 25 ιουνίου του 1975, έχει βρεθεί δίπλα σε κορυφαίους ιστιοπλόους και σήμερα ηγείται του πιο ανταγωνιστικού project  στην Ελλάδα, της ομάδας Bullet TP52. 

- 1. Aegean Sailing:  Κύριε Καμπουρίδη, πείτε μας ποια είναι η σχέση σας με τη θάλασσα και το χώρο του yachting.

- Σίμος Καμπουρίδης: Εργάζομαι σε μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου, που ειδικεύεται κυρίως στις πωλήσεις μηχανοκίνητων σκαφών (ferreti group) αλλά και σε άλλους τομείς του χώρου, όπως το chart, management κτλ. Η αγάπη μου γενικά για τη θάλασσα με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στον επαγγελματικό τομέα και νιώθω πολύ χαρούμενος γι΄  αυτό.

- 2. Aegean Sailing:  Με την αγωνιστική ιστιοπλοΐα πόσα χρόνια ασχολείστε και σε ποια project έχετε συμμετάσχει ή έχετε δημιουργήσει.

- 2. Σίμος Καμπουρίδης : Με την αγωνιστική ιστιοπλοΐα ασχολούμαι από το 1990. Μπορεί να φαίνεται πολύ μακρινό και όμως εγώ νιώθω σαν να ξεκίνησα μόλις χθές. Έχω ακόμη την ίδια δίψα και διάθεση για μάθηση, όπως την πρώτη φορά που έτρεξα αγώνα, πολλά χρόνια πριν. Από τα  optimist για πολύ λίγο, στα Laser Radial, Std και μετά στα σκάφη ανοικτής θάλασσας. Το άθλημα μας είναι ανεξάντλητο και χωρίς όρια ηλικίας. Η πρώτη μου επαφή ήταν με σκάφη που έτρεχαν αγώνες ανοικτής θάλασσας στην ευρύτερη περιοχή του νότιου ευβοϊκού (Λούτσα). Με τη βοήθεια των ανθρώπων του χώρου που εκείνη την εποχή μεσουρανούσαν μου δόθηκε η ευκαιρία να τρέξω με αρκετά γνωστά σκάφη. Το πρώτο μου Ράλλυ Αιγαίου ήταν το 1991 με το σκάφος «Νατάσσα» (Jouet 37) και από εκεί και μετά εν συντομία τα σκάφη που θυμάμαι έντονα είναι το Tutti Fruti  (Dehler 36 DBII), το Rosa Dei Venti (X-512), το ALPHACARD (IMX38), το σκάφος AlphaBank (IMX 38), το σκάφος No Mercy (ILC40), το σκάφος Okyalos  (JV49, IMX40, IMX45, x-50,x35), το σκάφος Guapa (X362S), το σκάφος Aristofani (Comet 41s), το σκάφος BOOKER (Rodman 42 , Grand Soleil 42R) και το σκάφος Bullet (TP52). Στα project της Okyalos, Aristofani, Booker και Bullet, ήμουν ενεργό μέλος στο στήσιμο και στη δημιουργία τους. Τα τελευταία χρόνια με τη βοήθεια του Νίκου Σινούρη και του Δημήτρη Δεληγιάννη έχουμε δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό σύνολο ανθρώπων με πολλή διάθεση σε αντίθεση με τη μίζερη εποχή που ζούμε.

- 3. Aegean Sailing: Ως ένας άνθρωπος που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο του yachting, εκτιμάτε ότι έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για την ανάπτυξη του θαλασσίου τουρισμού στην Ελλάδα.

-3. Σίμος Καμπουρίδης: Δεν έχει έρθει απλά...... έχει έρθει, έχει περάσει, έχει ξανάρθει και ούτω καθ εξής. Ζούμε σε μία κατεξοχήν ναυτική χώρα, είμαστε στη πραγματικότητα το πιο δυνατό κράτος στη ναυτιλία (σε ότι αφορά τον ιδιωτικό τομέα πάντα) και θα έπρεπε η οικονομία μας να στηρίζεται στο θαλάσσιο τουρισμό αλλά δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει. Οι κυβερνώντες (παλαιοί και νέοι) βάζουν μόνιμα τρικλοποδιές σε αυτό το τομέα και δυστυχώς δε βλ΄πεω κάποιο φως στο τούνελ.

- 4. Aegean Sailing: Ο ναυταθλητισμός ως προέκταση του θαλασσίου τουρισμού,  αποτελεί κάποιο μοχλό ανάπτυξης ή είναι ένα μία κατηγορία αθλημάτων για ρομαντικούς.

-4. Σίμος Καμπουρίδης: Σίγουρα αποτελεί παρακλάδι της ευρύτερης ανάπτυξης, το οποίο θεωρώ αρκετά σημαντικό, αλλά ειδικά εκεί δε δίνεται καθόλου σημασία, δυστυχώς. Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τη θάλασσα μόνο για τις ομορφιές της σε ότι αφορά τις διακοπές, ενώ η χρήση σκάφους χρόνο με το χρόνο καθίσταται ως εγκληματική ενέργεια, ούτε λόγος για ανάπτυξη λοιπόν.

- 5. Aegean Sailing: Έχετε ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό, τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που λείπει από τον ελλαδικό χώρο και έχουμε μείνει τόσο πίσω σε ότι αφορά τη λεγόμενη μπλε ανάπτυξη.

 -5. Σίμος Καμπουρίδης: Όπως προανέφερα, η εξομοίωση του χώρου των σκαφών με κριτήρια πλούτου, αποτελεί τροχοπέδη στη παιδεία μας σε ότι έχει να κάνει με το υγρό στοιχείο. Οι ιδιοκτήτες των σκαφών είναι σχεδόν πα΄ντα πρώτοι στις λίστες φορολόγησης και η ενασχόληση τους με αθλήματα που έχουν να κάνουν με τη θάλασσα αποτελεί τεκμήριο πλούτου. Στα σχολεία τα παιδιά μαθαίνουν μόνο για το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και το βόλεϊ και η θάλασσα πουθενά. Νομίζω ότι όλα ξεκινούν από εκεί και δυστυχώς αυτός είναι ο λόγος που θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να αλλάξει κάτι. Μέχρι τότε εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε ρομαντικοί και δακτυλοδεικτούμενοι.

- 6. Aegean Sailing: Οι ιστιοπλοϊκές διοργανώσεις που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα, γιατί δεν τυγχάνουν της αντίστοιχης προβολής  σε σχέση με αυτές του εξωτερικού.

 -6. Σίμος Καμπουρίδης:  Ζούμε σε μία ευρύτερη περιοχή που έχει ειδυλλιακές συνθήκες για το άθλημα μας. Σε άλλες χώρες για να τρέξουν κάποιο αγώνα με αέρα το καλοκαίρι χρησιμοποιούν full weather  gear εξοπλισμό και εμείς μπορούμε να κάνουμε το ίδιο  με κοντομάνικο και βερμούδα. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης από το Νοέμβριο και μετά τα σκάφη ξεχειμωνιάζουν ενώ εμείς τρέχουμε αγώνες με τέλειες καιρικές συνθήκες. Από την άλλη βέβαια, αυτή μας η θέση είναι απαγορευτική για σκάφη εκτός Ελλάδος καθώς απέχουμε 1000 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Γένοβας και πάνω από 1200 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Ισπανίας και της Γαλλίας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα καλές συμμετοχές από το εξωτερικό να εμφανίζονται σπάνια στον Ελλαδικό χώρο και άρα δυσκολεύει και η προσέγγιση καλώ χορηγών (Rolex, Volvo  κτλ), οι οποίοι θα βοηθήσουν σημαντικά στη προβολή των αγώνων. Εύχομαι το πανευρωπαϊκό του ORCi 2016 που θα πραγματοποιηθεί στο Porto Carras Resort να είναι μία ευκαιρία για να αλλάξει λίγο η όλη κατάσταση.  

- 7. Aegean Sailing: Μπορείτε να μας δώσετε μία εκτίμηση για το επίπεδο του Έλληνα ιστιοπλόου, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ναυτικής παιδείας.

 -7. Σίμος Καμπουρίδης: Το επίπεδο του Έλληνα ιστιοπλόου με βάση πάντα τη βοήθεια που έχει από χορηγούς, κράτος, παιδεία κτλ. είναι υψηλότατο. Εάν το δούμε λίγο πιο προσεχτικά είμαστε ρομαντικοί ερασιτέχνες που τα βάζουν με εξειδικευμένους επαγγελματίες του χώρου, τόσο στο τρίγωνο όσο και στην ανοικτή θάλασσα και τα αποτελέσματα μας είναι εντυπωσιακά. Οι αθλητές μας κατέχουν υψηλές θέσεις στη παγκόσμια κατάταξη (ολυμπιακά μετάλλια) ενώ στην ανοικτή θάλασσα η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει φέρει σημαντικότατες επιτυχίες (βλ. Ομάδες όπως OKYALOS, ATALANTI OPTIMUM κτλ).

- 8. Aegean Sailing: Θα θέλαμε να μας πείτε ποιος Έλληνας ιστιοπλόος αποτελεί τον άνθρωπο που εμπιστεύεστε, θαυμάζετε και θεωρείτε ότι μπορεί να καταταχθεί  μεταξύ των καλύτερων  Ελλήνων ιστιοπλόων.

 -8. Σίμος Καμπουρίδης: Σε αυτό θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευλογημένο καθώς έχω γνωρίσει όλους του Έλληνες ήρωες της παιδικής μου ηλικίας. Κάποιους από αυτούς όχι μόνο τους έχω γνωρίσει, αλλά έχω τρέξει και μαζί τους και έχω μάθει πάρα πολλά. Το δωμάτιο  μου ήταν γεμάτο αφίσες με σκάφη και ανθρώπους εκείνης της εποχής, όπως ο Ηλίας Χατζηπαυλής, ο Τάσος Μπουντούρης, ο Γιώργος Έρτσος, ο Γιάννης Κακίτσης και πολλοί άλλοι. Με τα χρόνια κατάφερα να δημιουργήσω δεσμούς φιλίας αλλά και επαγγελματικούς με πολλούς από αυτούς.  Ο άνθρωπος όπως που μου έχει δώσει τα περισσότερα και συνεχίζει ακόμη να μου δίνει, είναι ο Δημήτρης Δεληγιάννης. Ακόμη θυμάμαι τα δημοσιεύματα από τη παγκόσμια νίκη στα soling του 1993 μαζί με το Τάσο Μπουντούρη και το Λεωνίδα Πελεκανάκη καθώς και το μύθο που είχαν δημιουργήσει βλέποντας τις επιτυχίες που είχε ο Δημήτρης με τον Γιώργο Έρτσο στην ομάδα της Ωκυάλου. Μυθικές ήταν και οι συζητήσεις μου με άλλους συναθλητές για τις επιλογές του Δημήτρη ως tactician.  To 1999 μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω μέλος του κλειστού group των ανθρώπων της Ωκυάλου και από τότε άρπαξα την ευκαιρία και δε ξανακοίταξα ποτέ πίσω. Οι μνήμες της πρώτης εξόδου με το JV49 με το Δημήτρη στο τιμόνι και με βοριά 15 μιλίων είναι ακόμη νωπές σαν να ήταν χθες. Μάλιστα έπεσα με τη μία στα βαθιά μιας και μου ανέθεσε τη μαΐστρα σε ένα διαστημικό σκάφος της εποχής (ακόμη είναι) και εγώ πήρα παραπάνω θάρρος και εξέφρασα γνώμη ακόμη και για ένα tack πότε θα γίνει σε σχέση με ένα άλλο σκάφος (θρασύς). Από εκείνη την ημέρα φάνηκε η καλή μας χημεία και έτσι ένας παιδικός μου ήρωας έγινε δάσκαλος μου. Στη συνέχεια αποκτώντας εμπειρίες η σχέση μας από κυβερνήτης πλήρωμα πέρασε στη σχέση κυβερνήτη tactician και από το 2011 είμαστε σχεδόν ισότιμοι στα σκάφη που τρέχουμε. Αυτό το λέω επειδή ο Δημήτρης μου έχει δώσει αυτό το δικαίωμα αλλιώς θα έπρεπενα περάσουν ακόμη 15 χρόνια εμπειρίας για να πλησιάσουμε να το συζητάμε αυτό. Έχω τρέξει μαζί του και έχω ταξιδέψει όλα τα σκάφη που ονειρευόμουν με το τελευταίο να είναι το θεωρητικά άπιαστο όνειρο που ήταν να  βρεθώ στο πηδάλιο ενός TP52 και να κάνω ταχύτητες πάνω από 20 μίλια. Τώρα δεν είναι απλά πραγματικότητα, αλλά καθημερινότητα.

 - 9. Aegean Sailing: Ποια είναι η άποψη σας για τη γενιά που ακολουθεί, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που θα εξελίξουν και θα αναβαθμίσουν την ελληνική ιστιοπλοΐα

 -9. Σίμος Καμπουρίδης: Η ιστιοπλοΐα ήταν είναι και θα είναι το άθλημα με τις περισσότερες επιτυχίες για τη χώρα μας διεθνώς και κυρίως με το μικρότερο κόστος. Αυτό δε θα αλλάξει ποτέ μιας και το μεράκι, της μικρής μερίδας ανθρώπων που ασχολούνται με το άθλημα μας, είναι ανεξάντλητο και η σημαία μας πάντα θα κυματίζει ψηλά.

 - 10. Aegean Sailing: Ποιος είναι ο ρόλος των ομίλων στην Ελλάδα. Τον κρίνετε επαρκή και εάν όχι πως θα θέλατε να λειτουργούν.

 -10. Σίμος Καμπουρίδης: Οι περισσότεροι όμιλοι με βάση και τη βοήθεια που τους παρέχεται από τη πολιτεία και από τους πόρους που διαθέτουν δίνουν το καλύτερο τους εαυτό. Μη ξεχνάμε ότι είμαστε ερασιτέχνες και δε μπορούμε να έχουμε τρελές απαιτήσεις.

- 11. Aegean Sailing:  Κοιτώντας το αγωνιστικό πρόγραμμα κάθε έτους εύκολα κάποιος μπορεί να διακρίνει ότι υπάρχουν αρκετά σημαντικά ιστιοπλοΐκά event κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.  Θα ήταν εφικτό να υπάρχει μία διοργάνωση που θα συγκεντρώνει την αφρόκρεμα της ελληνικής ιστιοπλοΐας? Γιατί δεν υπάρχει?

-11. Σίμος Καμπουρίδης: Δυστυχώς τα θέλω και τα πιστεύω του καθενός είναι διαφορετικά και δε ταυτίζονται εύκολα, οπότε το θεωρώ πολύ δύσκολο. Σε άλλους αρέσει το Ράλλυ Αιγαίου  που είναι δύσκολος και απαιτητικός αγώνας με δύσκολες καιρικές συνθήκες (μπουνάτσα η αέρα) και σχετικά μεγάλα σκέλη. Σε άλλους αρέσει η Aegean Regatta, με μικρά σκέλη και ως επί τω πλείστων πρύμα σε περίοδο διακοπών (Αύγουστος) με όμορφους προορισμούς. Σε άλλους πάλι αρέσουν οι Grand Prix αγώνες με 3 κούρσες της μίας ώρας και σπιστροφή στο λιμάνι για ανάλυση.  Ελπίζω το 2016 στο Πανευρωπαϊκό του Porto Carras Resort στη Χαλκιδική να καταφέρουμε να βρεθούμε με όλους. 

- 12. Aegean Sailing: Στο χώρο του chartering, πιστεύετε ότι η Ελλάδα έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες της?  Αξίζει κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χώρο?

-12. Σίμος Καμπουρίδης:  Ο χώρος του  chartering στην Ελλάδα είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην οικονομία μας. Οι περισσότεροι που ενοικιάζουν σκάφη είναι τουρίστες από το εξωτερικό. Το  chartering χωρίζεται σε δύο κατηγορίες, στο bare boat charter και στο crewed charter. Στη πρώτη περίπτωση το σκάφος ενοικιάζεται από τον ενοικιαστή χωρίς πλήρωμα, ενώ στη δεύτερη με πλήρωμα. Η ενασχόληση με το bare boat charter προϋποθέτει πολύ δουλειά για τον ιδιοκτήτη πριν τη παράδοση αλλά και μετά τη παραλαβή του σκάφους και σίγουρα πολύ γερό στομάχι για να αντέχεις την ενοικίαση της περιουσίας σου από ενοικιαστές αμφιβόλου γνώσεως. Το crewed charter είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση με σκάφη μεγαλύτερα των 16 μέτρων και μόνιμο πλήρωμα με διαφορετικά έξοδα και απαιτήσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι ένας χώρος που απαιτεί πολύ δουλειά και προσήλωση για αν αποφέρει τα προσδοκώμενα.

- 13. Aegean Sailing: Τα ελληνικά νησιά αρχίζουν να επενδύουν επάνω στο θαλάσσιο τουρισμό ή ακόμη αποτελεί άγνωστη λέξη αυτό το είδος? Ποια είναι η εικόνα σας από τα νησιά που έχετε προσεγγίσει και σε ποιο πιστεύετε  ότι ξεχωρίζει προς αυτή τη κατεύθυνση.

-13. Σίμος Καμπουρίδης:   Δυστυχώς τα περισσότερα ελληνικά νησιά επαναπαύονται στο γενικό τουρισμό και οι προϋποθέσεις για το yachting είναι μηδενικές, αφού δεν υπάρχουν μαρίνες. Στην ακτογραμμή της Τουρκίας κάθε 10 περίπου ναυτικά μίλια υπάρχει οργανωμένη μαρίνα με παροχές που θα έκαναν τους περισσότερους από εμάς να τρίβουμε τα μάτια μας. Έχω προσωπική άποψη καθώς έχω επισκεφθεί κάποιες από αυτές. Στην Ελλάδα εάν εξαιρέσεις κάποια μεμονωμένα νησιά (Κέρκυρα, Κως, κ.α.) και κάποιες καινούργιες και φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται (βλ. Λιμνια Χίου) στα περισσότερα νησιά δεν υπάρχουν οργανωμένες μαρίνες και αυτό είναι πλήγμα τόσο για το τουρισμό όσο και για το yachting.